Colombia heeft weinig te klagen over de huidige successen in het wielrennen en met Egan Bernal, kampioen van de Ronde van Frankrijk, en een nieuwe generatie aanstormende talenten, is er genoeg positief nieuws te verwachten voor de toekomst.
DOOR: NICO VERBEEK
De eerste Colombiaanse wielerlegende die voor een historisch succes zorgde en een icoon werd in zijn land was Martin Emilio ‘Cochise’ Rodríguez, die vijftig jaar geleden het uurrecord verbrak en daarmee voor Colombia voor het eerst sport-geschiedenis schreef.
Dat gebeurde op 7 oktober 1970, op de wielerbaan Agustín Melgar in Mexico-Stad. Het gaat er bij het uur-record om precies één uur lang zo hard mogelijk te fietsen en de grootst mogelijke afstand af te leggen. Hij slaagde erin het record te verbreken door 47 kilometer, 563 meter te halen. Dat was 39 meter méér dan Mogens Frey Jensen, uit Denemarken, de vorige record-houder, een jaar ervoor had bereikt.
Na de krachtinspanning was Cochise Rodríguez drie kilo lichaamsgewicht verloren en het scheelde weinig of hij was meteen na de eindstreep flauwgevallen. De Colombianen volgden de heldendaad van hun landgenoot op de radio en bij zijn terugkeer in Bogotá wachtten duizenden hem opvoor een ongekende heldenontvangst, die daarna in Medellín nog eens werd overgedaan. Hij werd de eerste echte wieler-legende van het land en voorloper van wielerhelden als Lucho Herrera en Nairo Quintano.
Cochise Rodriguez werd geboren op 7 april 1942, in de wijk Cristo Rey in Medellín. Elf dagen na zijn geboorte stierf zijn vader en stond z’n moeder Gertrudis Gutiérrez er alleen voor. Op 14-jarige leeftijd begon Cochise te werken als boodschappenjongen en bracht hij op z’n fiets pakketjes rond voor een apotheek. In de weekenden gebruikte hij de fiets waarmee hij z’n medicijnen afleverden om mee te doen aan lokale wielerwedstrijden. En hij begon te winnen…
In 1961, toen hij 18 jaar was, nam hij voor het eerst deel aan de Vuelta a Colombia, een meerdaagse etappewedstrijd, die door miljoenen Colombianen elke dag werd gevolgd. In zijn eerste jaar won hij de titel van beste jongere en eindigde hij zesde in het algemeen klassement. Twee jaar later won hij de Colombiaanse Ronde voor de eerste keer, wat hij in de jaren zestig nog eens drie keer wist te herhalen. Ook behaalde hij het absolute record van 39 gewonnen etappes in alle jaren samen. De Ronde van Colombia ging in de jaren zestig nog voor het grootste deel over onverharde wegen en de verschillen tussen de renners werden gemeten in minuten in plaats van seconden.
Cochise was ook baan-renner en in 1971 werd hij in Italië wereldkampioen op het onderdeel 4000 meter individuele achtervolging. In datzelfde jaar begon hij zich voor te bereiden op de Olympische Spelen van München van 1972, want hij was nog steeds amateur-wielrenner gebleven. Maar vlak voordat hij naar Europa af wilde reizen, kreeg hij van het Olympisch Comité te horen dat hij was uitgesloten. De reden was even bizar als onrechtvaardig. Terwijl hij in Mexico aan het trainen was voor de Spelen, ontmoette hij de beroemde Deense wielerkampioen Ole Ritter, van wie hij een wielertrui cadeau kreeg. Hij maakte een rondje met die trui aan, en daar werd toevallig een foto van gemaakt.
Een man uit Barranquilla, Edgar A. Senior, die verder niks met wielrennen van doen had,stuurde die foto’s naar de UCI (Internationale Wielerunie), om aan te tonen dat Cochise geen amateur was, maar een professionele renner en dus niet mee mocht doen aan de Olympische Spelen. De UCI besliste negatief en Cochise werd uitgesloten van de Spelen, wat waarschijnlijk Colombia een paar medailles heeft gekost. Naar aanleiding van die absurde gebeurtenis, deed Cochise zijn, nog steeds befaamde, uitspraak: ‘In Colombia gaan de mensen eerder dood van afgunst dan van kanker’.
Pas in 1973, toen hij al 31 jaar was, werd hij professioneel wielrenner. Hij werd knecht in de beroemde wielerploeg Bianchi-Campagnolo van de grote Italiaanse kampioen Felice Gimondi. Als eerste wielrenner uit Latijns Amerika, wist hij een etappe te winnen in een van de drie grote Europese Rondes door een etappe te winnen in de Giro. In 1975 was hij ook de eerste Colombiaan die meedeed aan de Tour de France.
In 1980 maakte Cochise een einde aan zijn lange wieler-loopbaan. Er werd in Medellín een wielerbaan naar hem vernoemd: Velódromo Martín Emilio Cochise Rodríguez. Hij werd in 2000 door Coldeportes, de Colombiaanse Sportbond, uitgeroepen tot de Colombiaanse Sportman van de Twintigste Eeuw.
Over Nico
Nico woont in al vele jaren in Medellín. Hij geeft Nederlandse les aan Colombiaanse burgers en is schrijver. Hij schreef onder andere de boeken: Het kartel van de narcos, Eigen doelpunt en De wrekers van Medellín.
Reacties: [email protected] nl
Volg ons op social media!
Wil je niets missen? Krijg jij geen genoeg van Colombia? Volg ons dan via onderstaande kanalen. Wil je als eerste een notificatie op jouw telefoon krijgen? Stuur ons dan een bericht en jouw nummer wordt toegevoegd aan onze database.
* Met het doorgeven van jouw nummer ga je akkoord dat we je gratis berichten via Whatsapp sturen die te maken hebben met Colombiaans.nl, onze diensten, advertenties en producten.
Verbeek schreef onder meer onderstaande boeken
Lees ook
» Alles over Simon Bolívar
» Geen tweede kans voor deze Colombiaanse narco
» Colombiaans.nl – exclusive Andrés Escobar – De Kronieken van een Heer
» Openingswedstrijd Copa America in teken van Andrés Escobar
» 22e sterfjaar van Andrés Escobar
» De moord op Colombiaanse minister Lara, vandaag 35 jaar geleden» Colombia en Venezuela, op de grens van oorlog… in 1987
» Honderd jaar Spaanse griep in Colombia
» Gabriel García Márquez en de bananenstaking
» Mijn naam is Juan Pablo alias Sebastián Marroquín, zoon van Pablo Escobar
