Nederlander in Colombia 25: Sabine

‘Mijn naam is Sabine, ik ben woonachtig in de stad van de eeuwige lente en werk voor Stichting Straatkinderen Medellín’.

In Nederlander in Colombia laten we Nederlanders aan het woord die geëmigreerd zijn naar Colombia en daar inmiddels hun “pan” verdienen. We spreken hen over hun passie en liefde voor Colombia en stellen ze onder andere de vraag waarom zij gekozen hebben voor Colombia. In deze editie spreken we met Sabine. Welkom bij Nederlander in Colombia 25.

– Samenstelling: Luis Ernesto van Baren

Wat is jouw naam en woonplaats?

‘Mijn naam is Sabine Bouwmeester en woon in Medellín’.

Wat doe je om jouw ‘pan’ te verdienen?

‘Ik werk sinds kort voor de stichting Straatkinderen Medellín. Ik heb een gevarieerde baan. Twee keer in de week geef ik Engelse les aan kinderen en ben daarnaast contactpersoon voor internationale vrijwilligers, ben medeverantwoordelijk voor fondsenwervering maar doe ook social media en schrijf projectplannen’.

Hoe ben je in Colombia terecht gekomen?

‘Ruim vier jaar geleden moest ik voor mijn opleiding een onderzoek doen in een ‘ontwikkelingsland’. Omdat ik mijn Spaans wilde bijspijkeren wilde ik iets zoeken in Latijns-Amerika. Op internet heb ik gezocht naar verschillende projecten en elke keer kwam ik uit bij Stichting Straatkinderen Medellín. Dit onderzoek kwam er uiteindelijk en was toen 10 maanden in Colombia actief. Ik ging terug naar Nederland om mijn studie af te ronden heb tussendoor nog wat gereisd en mijn diploma behaald om Engelse les te mogen geven. Toch kreeg ik Medellín niet uit mijn hoofd en toen heb ik de oprichter, Ed, een e-mail gestuurd met de vraag of ik voor de stichting mocht werken. Vijf maanden later was ik terug in Medellín’.

Waarom Colombia?

‘In eerste instantie kon ik elk land kiezen omdat ik mijn Spaans wilde bijspijkeren maar had nooit gedacht in Colombia terecht te komen. De slogan ‘Colombia, the only risk is wanting to stay‘ sloeg zo op mij, het paste en klopte’.

Wat waren jouw verwachtingen en of vooroordelen voor je naar Colombia ging?

‘Voor mijn opleiding deed ik wat vooronderzoek op YouTube. Ik bekeek documentaires en video’s en was hierdoor niet 100% blanco aan dit Colombiaanse avontuur begonnen. Tegelijkertijd moet ik wel zeggen dat ik op mijn gevoel af ging en Colombia wilde ervaren. Mijn verwachting was dat Colombia misschien wel gevaarlijk kon zijn maar hoorde, las en zag ook veel over de vriendelijke mensen en de mooie natuur. Natuurlijk hielp hier ook de website Colombiaans.nl hier ook bij’.

Hoe reageerden jouw naasten op jouw plannen?

‘De eerste keer dat ik ging vonden mensen het niet heel vreemd. Dit omdat het voor mijn studie was. Vrienden en familie zeiden: “Wees voorzichtig en kijk uit“. Toen ik na mijn studie wederom naar Colombia ging om te gaan werken voor Straatkinderen Medellín werd het echt serieus. Maar eigenlijk was mijn mededeling voor niemand een grote verrassing. Van origine ben ik reislustig en haal veel energie uit het vrijwilligerswerk dat ik gedaan heb in verschillende landen’.

In welk opzicht heeft Colombia jou verrast positief en negatief?

‘Wat ik heel onprettig vind is de luchtvervuiling. Soms is het namelijk zo mistig dat je vanaf de vallei, waar de stichting zich bevindt, de vallei zelf niet meer kunt zien. Ik vind dat zonde en zou het idee willen opperen om het kleine vliegveld te sluiten zodat men hiervan een groot stadspark van kan maken. Dat zou al schelen. Wat ik zeer positief vind zijn de mensen. Deze zijn supervriendelijk en de natuur is werkelijk prachtig! In Medellín heb je aan alle kanten van de stad bergen. Aan alle kanten heb je kleine authentieke dorpjes. Daarom maak ik regelmatig in het weekend tijd vrij om wandelingen te maken’.

Wat vind je het meest leuke, bizarre aan Colombia?

‘Hoe vrolijk de mensen zijn, voor één project ‘Steun een kind’ vertaal ik verhalen van kinderen en van hun ouders. De verhalen zijn echt heel heftig dat ik soms een traan moet laten. Maar die mensen en die kinderen zie je op de stichting en ze zijn vrolijk, ze lachen en spelen. Ik weet niet of ik zo sterk zou zijn. Maar ook dat geen dag hetzelfde is, elke dag kom je andere mensen tegen en vaak doen die je versteld staan. Zoals vorige week een dakloze man die perfect Engels spreekt en gewoon een praatje wil maken zonder andere bedoelingen’.

Wat zijn de mindere kanten?

‘Wat ik moeilijk vind om te zien is het aantal daklozen in Colombia. In Medellín zijn dit er ook veel. Ik zeg dit omdat ik graag zou willen dat zij een menswaardiger bestaan zouden moeten leiden. Dakloos en levend op straat in Colombia is een behoorlijke opgave’.

Hoe reageert men op jou als buitenlander zijnde?

‘Leuk, de mensen zijn nieuwsgierig en hebben wel duizend vragen. Ik krijg minimaal een paar keer in de week te horen ‘Welcome in Colombia‘. In de wijk waar ik werk zijn veel kinderen op straat. Als ik bijvoorbeeld van punt A naar punt B loop willen de kinderen een praatje maken of vragen zij of ik iets in het Engels wil zeggen. Sommigen herkennen mij ondertussen al en zeggen ‘Hello teacher‘. Dat is erg leuk’.

Heb je wat kunnen zien van Colombia en wat vond je hierbij het mooist?

‘Vier jaar geleden heb ik ruim een maand rond gereisd en ging ik ook veel weekenden naar een andere locatie. Ik ben nog een paar keer terug geweest in Colombia, één keer 4 weken met mijn vader door het land getrokken en ook twee keer als reisbegeleider. Ik krijg vaak van lokale mensen en mijn collega´s vaak de opmerking “Je hebt nog meer van het land gezien dan wij”.
Het mooiste vind ik een moeilijke vraag, ik denk de Guajira het meest noordelijke puntje, of toch misschien de koffiezone, maar ook aan de Pacific is het prachtig’.

Heb je contact met andere Nederlanders in Colombia?

‘De oprichter van de stichting (Ed Veldhuizen) is een Nederlander en met hem heb ik veel contact. Er zijn er vaak Nederlandse vrijwilligers die een aantal maanden fulltime voor de stichting werken. En ik heb één Nederlands vriendinnetje met wie ik regelmatig afspreek en nu (weken na de laatste uitzending) onder genot van een wijntje ‘Wie is de Mol´ aan het kijken ben, de laatste twee afleveringen moeten we nog zien’.

Wat krijg je mee van het lokale nieuws, economie en politiek?

‘Vrij weinig. Ik krijg wel eens iets mee via huisgenoten, collega’s en social media maar ik zou mezelf hierin meer willen verdiepen’.

Heb je een favoriete drankje of snack/eten in Colombia?

‘Ik eet vegetarisch en lust geen bier, haha. Dan blijft er misschien niet veel over hier in Colombia. Als ik uitga drink ik vaak ‘Reds‘. Dat is een soort cider. Als het gaat om eten ben ik makkelijk, als het maar geen vlees, vis of gevogelte is’.

Wat mis je aan Nederland?

‘Naast familie en vrienden mis ik mijn fiets. De vrijheid om te gaan en staan met de fiets waar ik wil op elk moment van de dag. In Colombia moet ik nadenken over de route en tijdstip terwijl ik daar in Nederland helemaal niet mee bezig hoef te zijn. Maar ik heb me nog nooit onveilig gevoeld hier in Colombia’.

Heb je last van heimwee?

‘Ik heb nog nooit last gehad van heimwee. Als ik per se terug zou willen gaan naar Nederland kan ik bij wijze van spreken de volgende dag in het vliegtuig kunnen zitten’.

Extra informatie

Stichting Straatkinderen Medellin organiseert een loterij met als hoofdprijs een volledig verzorgde reis door Colombia! (incl. internationale vluchten) Meer weten? Volg Straatkinderen Medellin op Facebook of op Instagram. De loterij zal op zaterdag 8 februari plaatsvinden en de verkoop van loten van eind september tot eind januari. De gehele opbrengst gaat naar een multifunctioneel sportveld. Zo kunnen we meer kinderen bereiken en meer kinderen motiveren om naar school te (blijven) gaan.

Sabine Bouwmeester
Je las Nederlander in Colombia 25.
Mocht je tips hebben, jouw verhaal willen doen of gewoon reageren? Stuur jouw bericht dan gerust naar [email protected].

Lees meer Nederlander in Colombia