In de rubriek Nederlander in Colombia spreken we net Nederlanders die naar Colombia zijn gegaan of terecht gekomen en die daar hun ‘pan’ verdienen. We spreken hun over hun werk, passies, leefomgeving en kijk op Colombia. Deze keer vertaler, leraar maar wij kennen hem vooral als auteur van onder andere De Wrekers van Medellín en zijn laatste boek Eigen Doelpunt Nico verbeek.
Wat is uw naam en beroep?
Mijn naam is Nico Verbeek en ik ben van beroep freelance vertaler en leraar Nederlands en Engels. Daarnaast schrijf ik boeken, meestal met Colombia en vooral de Colombiaanse geschiedenis als onderwerp.
U schrijft dus boeken met Colombia als onderwerp. Van welke boeken kunnen de lezers u zoals kennen?
Boeken die ik geschreven heb met Colombia als onderwerp zijn:
Baronnen van de Cocaïne (2001); Pablo Escobar: Zoektocht naar de man acher de mythe (2006): De Wrekers van Medellín (2008); Ingrid Betancourt: De Vrouw die president wilde worden (2012); Eigen Doelpunt: Voetbal en maffia in het Colombia van Escobar (2014).
Hoe ben je in Colombia terecht gekomen?
Ik woon sinds 1996 in Colombia en daarvoor woonde ik in Portugal en in Nederland. Ik heb in Portugal mijn huidige Colombiaanse echtgenote leren kennen, toen ik in São Romão, een klein dorpje in de Serra de Estrela, vrijwilligerswerk deed in een tehuis voor geestelijk gehandicapte kinderen. Zij deed daar een sabbatical jaar en keerde einde 1995 weer terug naar Colombia. Een paar maanden daarna ben ik haar in Medellín gaan opzoeken en sindsdien woon ik in die stad.
Toen u aankwam had u natuurlijk veelal ook de vooroordelen van Colombia gehoord. Medellín is de hometown van Pablo Escobar. Waren er nog naweeen zichtbaar van zijn bewind ookal was hij drie jaar ervoor overleden?
Ik kende de verhalen over Pablo Escobar natuurlijk wel, maar in Medellín was er in 1996, toen ik daar aankwam, niet zoveel van te merken. Je hoorde natuurlijk wel de verhalen, maar meer niet.
Wat hebt u gezien van de omgeving en landschap in Colombia?
De omgeving van Medellín en het departement van Antioquia ken ik het beste, omdat ik daar altijd heb gewoond en ook in de buurt veel heb gereisd. Ook heb ik een aantal jaren, van 2004 tot 2011 een finca gehad in Fredonia, een klein stadje in het zuidwesten van Antioquia, waar ik ook koffie verbouwde. Ik ken een aantal plaatsen aan de Atlantische Kust en ben ook eens met vakantie in Bahia Solano geweest aan de Pacific Kust en op het fraaie eiland Providencia in de Caribische Zee.
In Bogotá kom ik soms, er woont ook een zwager van me, en verder ben ik wel eens naar het zuiden gereisd: Cali, Popayan, Pasto. Kortom, ik ken maar een hele kleine fractie van het land, er valt dus nog veel te ontdekken…
Wat trok u aan in het land?
Ik kende heel weinig van het land voordat ik er kwam te wonen. Ik was altijd wel gefascineerd door de Zuid-Amerikaanse cultuur en had altijd wel de illusie ooit nog eens naar dat continent te reizen. Ik denk dat het komt omdat ik altijd interesse heb gehad voor de Latijns-Amerikaanse cultuur, literatuur en geschiedenis.
Hoe keek en kijkt de Colombiaanse bevolking tegen u aan? Hadden zij ook vooroordelen over buitenlanders en hoe leg je uit aan een lokaal iemand uit dat je vanuit een Westers rijk land naar Colombia emigreert?
Ik denk dat het logisch is dat mensen vooroordelen hebben: dat is gebaseerd op veronderstellingen en die heeft iedereen. Van mij denken ze in Colombia altijd dat ik, als Europeaan, per definitie rijk ben. Ook denken ze vaak dat het voor een buitenlander heel gemakkelijk is om een baan te krijgen hier en dat buitenlanders worden voorgetrokken. De waarheid is, ook in dit geval, niet met dergelijke vooroordelen in overeenstemming.
Welke concrete verschillen merkt u in vergelijking tot uw aankomst en nu? Politiek, instelling mensen, meningen e.d.
Toen ik in het midden van de jaren negentig in Colombia aankwam, kampte het land net met een geweldige politieke crisis, dat bekend stond als ‘Het Proces 8000’. Dat was een politiek en justitieel proces tegen de toenmalige president Ernesto Samper die president was geworden met behulp van de financiering van het drugskartel van Cali.
In die jaren maakte de guerrilla van de Farc ook een grote opmars door en tegelijk werden de paramilitaire groeperingen ook steeds sterker. Tegenwoordig is de invloed van zowel guerrilla als paramilitairen afgenomen, al is de invloed van illegale groepen nog altijd erg groot, vooral door hun allianties met de traditionele politici.
Wat vindt u van Colombia?
Colombia is een geweldig fascinerend land, in alle opzichten. Natuurlijk is het een geweldig land als je houdt van natuur, landschappen: in feite kun je in dit land, dat dertig keer zo groot is als Nederland, vrijwel alle mogelijke landschappen aantreffen. Het land heeft ook heel diverse culturen, dat wil zeggen, het is een land met verschillende regio’s en culturen.
Het land heeft ook een erg interessante geschiedenis, al moet ook gezegd worden dat het door het vele politieke geweld en de politieke verdeeldheid niet erg optimaal is georganiseerd. Ook bestaan er door toedoen van een chronisch incompetente en corrupte politieke elite geweldige economische tegenstellingen en heeft het land, dat qua middelen en grondstoffen vrijwel alles heeft, een gebrekkige economische ontwikkeling.
Ik vind het erg interessant om de politieke actualiteit te volgen in dit land, want hier gebeurt altijd van alles.
Een veelal gehoorde opmerking als je praat met bevolking of met ge-emigreerde mensen is dat het soms lijkt dat de regering de mensen in Colombia dom en afhankelijk wil houden. Dit heeft betrekking op met name nieuws, financiële zaken en economie. Hoe is uw eerlijke mening hierover?
Er is wel soms kritiek op het zogenaamde ‘assistentialisme’ van het beleid, bijvoorbeeld het programma ‘Familias in Accion’ en de 100.000 gratis huizen die aan arme mensen worden beloofd. In plaats van dingen gratis weg te geven, is het beter om structureel de economische positie van mensen te verbeteren, bijvoorbeeld door beter onderwijs en betere voorzieningen, wordt dan gezegd en ik ben het daar wel mee eens.
Ik weet echter niet of het een bewust beleid is van de regering om mensen dom te houden, het is misschien wel een gevolg van dit assistentialisme. Dat veel mensen vaak het dagelijkse nieuws niet volgen, is ook een feit: kranten worden heel weinig gelezen bijvoorbeeld. Dat heeft ook weer te maken met een gebrek aan onderwijs en opleiding.
Heeft u een missie?
Nee hoor, gelukkig niet. Ik ben gewoon een van de 48 miljoen inwoners van dit land.
Wat doet u om uw pan te verdienen?
Ik werk als vertaler, leraar en schrijver. Ik vertaal diverse soorten documenten en teksten in de talencombinatie Spaans – Engels – Nederlands. Ik geef ook privélessen Nederlands voor Colombianen die het inburgeringsexamen moeten doen om in aanmerking te komen voor een Nederland visum. Dit zijn meestal Colombiaanse vrouwen die getrouwd zijn met een Nederlander en in Nederland willen gaan wonen. Vroeger heb ik ook Engelse les gegeven en ik heb ook 10 jaar gewerkt op het Centro Colombo Americano in Medellín, een instituut dat culturele activiteiten organiseert en ook Engelse lessen verzorgt voor de inwoners van de stad.
Verlangt u terug naar Nederland?
Ik verlang niet terug naar Nederland, in ieder geval niet om er weer te gaan wonen. Ik zou er wel wat vaker naar toe willen reizen, maar dat komt er meestal niet van (mijn laatste bezoek is alweer meer dan acht jaar geleden) en de reis is ook niet goedkoop.
Het is dus niet zo dat u terugverlangt naar stroopwafels, hagelslag of een heerlijk broodje kroket?
Ik ben een grote liefhebber van hagelslag, en die brengen mensen die naar Colombia reizen vaak voor me mee…
Wat mist u het meest in Nederland?
Wat ik het meeste mis is mijn familie en vrienden, die ik dus maar heel weinig zie. Wat ik ook wel eens mis zijn de verschillende seizoenen. In Colombia is het weer altijd vrij constant, alleen is er een afwisseling van droge periodes en regenperiodes, maar het maakt meestal niet zoveel uit. Soms verlang ik wel eens naar een geurige herfstdag of een mooie zwoele lenteavond.
Hebt u tot slot nog een paar goede tips voor Medellín-reizigers die de stad binnenkort aandoen?
Ik denk dat in het algemeen Medellín niet gevaarlijker is dan andere steden in Zuid-Amerika en zoals altijd moet je goed uitkijken waar je precies naar toe gaat en mee wie je omgaat. Een georganiseerde reis is misschien de eerste keer dat je er komt wel aan te raden, er zijn tegenwoordig redelijk veel reisbureau’s die Colombia in het pakket hebben.
Avonturiers zullen ook veel van hun gading vinden in Medellín, er is hier heel veel te zien en te doen. Het voordeel van Medellín is bijvoorbeeld dat je vanuit de stad binnen een uurtje in een tropische stad als Santa Fe de Antioquia bent, een oud koloniaal stadje aan de Cauca-rivier, terwijl je eveneens in een uurtje, de andere kant op, in een koud berglandschap terecht kunt komen. De omgeving van Medellín, het departement van Antioquia, is erg mooi, heeft een divers landschap, vooral berglandschap, en veel stadjes en dorpjes in de buurt zijn een bezoek waard.
Nico Verbeek werd na dit interview in 2014 gevraagd om columns te schrijven voor Colombiaans.nl. Sinds 2015 schrijft Nico Verbeek regelmatig over zijn avonturen in Colombia en over de hedendaagse gang van zaken in Colombia
Meer Nederlanders in Colombia
Volg ons op social media!
Wil je niets missen? Krijg jij geen genoeg van Colombia? Volg ons dan via onderstaande kanalen. Wil je als eerste een notificatie op jouw telefoon krijgen? Stuur ons dan een bericht en jouw nummer wordt toegevoegd aan onze database.
* Met het doorgeven van jouw nummer ga je akkoord dat we je gratis berichten via Whatsapp sturen die te maken hebben met Colombiaans.nl en onze diensten.
